این فایل در قالب فرمت word قابل ویرایش ، آماده پرینت و استفاده میباشد

دلايل نياز به آموزش كاركنان

مهمترين مواردی كه به عنوان مقاصد نسبتاً مشترك سازمان ها و نظام های مختلف در خصوص آموزش ضمن خدمت قابل ذكر است بشرح زير میباشد:

-1 هماهنگي و همسو نمودن اهداف و خط مشي كاركنان:

اين امر از يك سو برای تحقق اهداف مراكز و دستيابی به سياست ها و خط مشی های تعيين شده دارای اهميت است و از سوی ديگر پيشرفت شغلی و حرف های افراد در مراكز در گرو آگاهی وی از انتظارات مديران و نحوه انجام تکاليف و مسئوليت های شغلی است.

-2 افزايش رضايت شغلي و بهبود روحيه كاركنان:

افزايش انگيزه ی كاركنان برای انجام وظايف شغلی يکی از مهمترين مشغله های ذهنی مديران مراكز میباشد. برای آنکه روحيه كاركنان تقويت شود و رضايت آنها از شغل شان افزايش يابد، نيازمند برخورداری از روحيه مفيد و موثر بودن در قبال وظايف محوله میباشد و آن ميسر نخواهد بود مگر با دانش افزايی در قبال نحوه برخورد با مسائل مددجويان و پرهيز از به روز نبودن اطلاعات و دانش علمی است.

-3 كاهش حوادث و آسيب های حرفه ای:

در بسياری از مراكز ومؤسسات، حوادث كاری عمدتاً بواسطه عدم آگاهی و مهارت كافی كاركنان رخ میدهد. اين مساله خصوصاً در مورد مربيان، مددياران و پرسنل تخصصی كه با نيازهای متفاوت و گاهی اوقات نامتوازن سروكار دارند، مصداق بيشتری دارد. علاوه بر حوادث مختلف كه بواسطه فقدان مهارت و دانش افراد بوجود میآيد، آسيب های حرفه ای و افزايش هزينه های مراكز نيز از جمله نتايج نقصان دانش و مهارت نيروی انسانی در اين مراكز می باشد البته آسيب های حرفه ای تنها شامل ضايعات جسمی نمیباشد بلکه عدم تسلط كافی و كامل در وظايف محوله يا نقص در پردازش و حل مسئله ، اثرات مخربی در رضايت شغلی و در نهايت تاثيرات مخرب روحی و روانی بر فرد و گروهای هدف تحت حمايتش خواهد داشت.

-4 به روز نمودن دانش علمي و توانش نيروی انساني:

شالوده ی افزايش بهره وری در مراكز تاكيد بر نيروی انسانی از نظر كيفی و ممانعت از به روز نبودن علمی افراد در حرفه شان میباشد. بنا به تعريف، به روز نبودن در حرفه عبارت است از تقليل كارآيی در انجام كار در طول زمان و فقدان دانش يا مهارت نوين است. اين مسئله باعث میشود كه فرد به دلايل مختلف از لحاظ حرفه ای فرسوده شود و قادر به انجام وظايف و تکاليف محوله نباشد. اگر چه تمامی عوامل ايجادكننده به روز نبودن در حرفه را نمیتوان از طريق آموزش برطرف ساخت، اما بدون شك آموزش ضمن خدمت كاركنان از طريق بازآموزی و ارتقای دانش و توانايی افراد، نقش مهمی در به روز رسانی علمی آنان دارد.

-5 تقويت روحيه همدلي و همكاری در بين مديران وكاركنان:

در حقيقت توفيق سازمان در دستيابی به اهداف تعيين شده تا حد زيادی تابع فضای اعتماد و تفاهم متقابل در محيط كار، افزايش ميزان همکاری كاركنان با يکديگر، افزايش ميزان همکاری كاركنان با مديران و مهمتر از همه ايجاد هماهنگی در نحوه انجام امور مددجويان در بخشهای مختلف مركز میباشد. به نظر میرسد يکی از راههای ايجاد هماهنگی و همدلی، استفاده از آموزش های ضمن خدمت میباشد كه از يکسو زمينه ارتباط متقابل كاركنان با يکديگر در محيط آموزشی را فراهم میسازد و از سوی ديگر و از طريق افزايش دانش و اطلاعات شغلی، برداشت ها و علايق حرفه ای تقريباً يکسانی را در آنها ايجاد میكند. آنچه قابل ذكر است اين است كه تاكيد بر هر يك از اهداف نامبرده بر حسب شرايط و ويژگی های زمانی متفاوت خواهد بود. به اين معنی كه در شرايط خاص ممکن است به برخی از اين اهداف نسبت به ساير اهداف اهميت بيشتری قايل شد.

-6 تقويت و بازخواني ارتباط اصولي ، علمي و هدفمند مديران وكاركنان مراكز با گروه های هدف:

مطمئنا اكر بخواهيم با بيان ساده تر به اين موضوع بنگريم تنها زمانی میتوانيم اصول آموزش و توانبخشی را در گروه های هدفمان پياده نماييم كه شناخت بهنگام و تشخيص افتراقی كامل و درستی از علت شناسی تا پيش آگهی را بدانيم و اين ميسر نخواهد بود مگر با بازخوانی و آشنايی با اصول به روز بودن علمی و روشهای برخورد با مسئله.همانطور كه در زير توضيح داده خواهد شد، بايدتغيير نگرش ها در مطالعات و تئوری ها را بشناسيم و نحوه ی حل مسئله را بدانيم. لذا با شناخت صحيح از انواع اختلالات و سندرم ها ، نحوه ی تعامل و ارتباط را به همه همکارانمان بياموزيم همکارانی كه شايد تاثيرشان كمتر از درمانگرها نمیباشد بعنوان مثال اين دانش حتی بايد به همکاران غير تخصصی مانند مددياران، خدمت كاران،كمك مربيان، و حتی رانندگان سرويس اياب ذهاب نيز در حد توان شان انتقال يابد. و نتيجه اين تعامل ، تمام اهداف برشمرده فوق يعنی: هماهنگی، رضايت شغلی،كاهش عوارض، به روز نمودن دانش و تقويت روحيه همدلی را برآورده خواهد نمود يکی از نکات مورد غفلت واقع شده در تاريخچه تاسيس مراكز توانبخشی كه ناشی از عدم نقش آفرينی كافی متوليان امر و در نتيجه تقويت نگرش های بخشی و آموزش های متکی بر ديدگاه ها و توانايی های منطق های و فردی موسسين و مديريت تخصصی هر مركز می باشد، گروهی نگری و برخورداری از سيستم آموزش مستمر و متمركز، منطبق با پيشرفت های حاصله در امر آموزش و توانبخشی می باشد و اينك با همت سازمان بهزيستی و انجمن عالی مراكز توانبخشی كشور برآنيم تا با تدوين دوره های آموزشی مستمر و متناسب با نيازهای گروه های هدف اين نقيصه را برطرف نماييم. در جزوه ی حاضر كه آغازی بر اين رسالت است لازم می دانيم قبل از هر مطلبی نگاهی به ديدگاهها و نگرشهای جديد علمی داشته باشم.

فصل اول: خانواده و آموزش مهارت های اساسی به کودکان کم توان ذهنی

چکیده

هدف این فصل ارایۀ محورهای عمدۀ آموزش مهارت های اساسی به کودکان و دانش آموزان کم توان ذهنی در برنامۀ درسی رسمی و غیررسمی پیش از دبستان و بعد از آن است. توصیه های ارایه شده به شما می آموزد که چگونه به کودکان و دانش آموزان کم توان ذهنی آموزش دهید و کمبودها و محرومیت های آنان را جبران کنید. پس از طرح چند سوال و بیان مقدمه ای کوتاه، کودکان کم توان ذهنی معرفی و نیازهای آنان فهرست شده است. در ادامه، هفت اصل مهم در فرایند یادگیری و یاددهی به اختصار توضیح داده شده و دربارۀ مهارت های اساسی به عنوان ارکان  برنامۀ تحصیلی کودکان کم توان ذهنی بحث شده است.

مقدمه

در طول تاریخ، پدیدۀ عقب ماندگی ذهنی همواره وجود داشته و به آن از دیدگاه های گوناگون نگریسته شده است. طبق تعریف انجمن عقب ماندگی ذهنی آمریکا(2002، ترجمۀ به پژوه و هاشمی، 1389) عقب ماندگی ذهنی یا ناتوانی هوشی عبارت است از ناتوانی مشخص شده  به وسیلۀ محدودیت های معنادار در کارکرد هوشی و رفتار سازشی که در مهارت های سازشی مفهومی، اجتماعی و عملی خود را نشان می دهد. این ناتوانی قبل از سن هجده سالگی ظاهر می شود. کودکان کم توان ذهنی به علت عدم برخورداری از فرصت های آموزشی برابر و مناسب و به لحاظ محرومیت های محیطی، خانوادگی و فرهنگی دچار تأخیرهایی در ابعاد گوناگون رشد خود شده اند و اغلت از خانواده های کم سواد و پر جمعیت و فقیر پا به مدارس می گذارند. بنابراین آموزشگاه می تواند با توجه به هدف های نهضت عادی سازی، برنامه های یکپارچه سازی آموزشی و آموزش فراگیر با اجرای برنامه تکمیلی، تا حدی نقش خانواده را در آموزش و پرورش غیررسمی و پیش از دبستان جبران کند. کودکان کم توان ذهنی، مانند دیگر کودکان، نیازهایی دارند که خانه و مدرسه باید به آنها توجه کند. اما مزید بر نیازهای عادی، آنان نیازهای ویژه هم دارند که والدین و تمام مسوولان آموزشی موظف هستند در مقام رفع آنها برآیند.

شما مادر عزیز، پدر گرامی و معلم ارجمند می توانید با مطالعۀ این فصل و منابع معرفی شده، کودکان و دانش آموزان کم توان ذهنی را با شکیبایی آموزش دهید و زمینه های مناسب را برای رشد همه جانبه و شکوفاساری استعدادهای آنان در حد وسع و توانشان فراهم کنید. همچنین با شناسایی موانع و رفع محدودیت های یادگیری آنان، می توانید با انتخاب واحدهای آموزشی مناسب، کاستی ها و کمبودهای آنان را جبران کنید و در صورت امکان با بهره گیری از برنامه های آموزش انفرادی هر دانش آموز را در جهت رشد توانایی هایش آموزش دهید.

با توجه به این که اکثر دانش آموزان کم توان ذهنی تا حدی از آموزش و پرورش پیش دبستانی محروم هستند، در این فصل نُه دسته مهارت (مهارت های نُه گانه) به عنوان مهارت های اساسی پیش بینی شده است که والدین و معلمان گرامی باید با توجه به برنامه پیشنهادی در اوقات فراغت در قالب بازی و فعالیت های آموزشی اجرا کنند. بدیهی است مهارت ها بر اثر انجام دادن، تکرار کردن، اشتباه کردن، اصلاح شدن، تشویق شدن، تکرار کردن، احساس موفقیت کردن، احساس خود ارزشمندی کردن، اصلاح شده و عمل کردن کسب می شوند. در این راستا، احساس موفقیت و تشویق شدن، نقش بسیار مهمی را در اکتساب مهارت ها ایفا می کند. از همه مهم تر پدر یا مادری موفق است که نخست با فرزندش رابطۀ انسانی و دوستانه برقرار کند و او را دوست بدارد و سپس به تعلیم و تربیت او بیندیشد.

شایان ذکر است که یادگیری یک فرایند ظریف و پیچیده است و به طور معمول سرعت یادگیری کودکان کم توان ذهنی در مقایسه با سایر کودکان کندتر است. بنابراین مطالعۀ منابعی که معرفی شده اند بر حسب مورد، برای پاسخ گویی به مشکلاتی که در فرایند یاددهی ـ یادگیری این گونه کودکان، پیش می آید، ضروری است.

کودکان کم توان ذهنی چه ویژگی هایی دارند؟

در اکثر کلاس ها و مدارس ویژه، کودکان و دانش آموزان کم توان ذهنی قادر نیستند به موفقیت های لازم نایل شوند و در نتیجه پایان سال تحصیلی مردود می شوند و ناموفق می گردند. شما به عنوان یک مادر، پدر یا یک معلم با تجربه مشاهده کرده اید که گاهی اوقات دانش آموز نمی تواند به خوبی مداد را در دست بگیرد، نمی تواند به درستی روی صندلی بنشیند و یا دچار حواس پرتی، عدم تمرکز و اختلال کاستی توجه است. برخی از دانش آموزان به دشواری راه می روند و یا دست هایشان حس ندارد. هر کدام از این دشواری ها می تواند بر فرایند یادگیری و یاددهی تأثیر منفی بگذارد و شما را و دانش آموز را با عدم موفقیت روبرو سازد و موجب ناکامی شما و او گردد.

برخی از دانش آموزان کم توان ذهنی دچار محرومیت عاطفی هستند. چنین محرومیتی می تواند از شرایط خاصی، مانند مرگ یکی از والدین، طلاق، شرایط اجتماعی نامناسب و نظایر آن ناشی شود و به رشد همه جانبه کودک آسیب رساند.

علت چیست؟ این مشکلات از کجا ناشی می شود؟ چه باید کرد؟ اکثر این مشکلات هنگامی بروز می کند که کودک کم توان ذهنی مهارت های پیش نیاز را در سال های پیش از دبستان در خانواده کسب نکرده، فاقد انگیزۀ پیشرفت است، به خود اعتماد ندارد و عزت نفس خود را از دست داده است. در برخی مناطق ایران، مسأله فقر، دو زبانگی و مهاجرت مزید بر علت می شود و بر مسایل کودکان کم توان ذهنی می افزاید.

وظیفۀ نظام آموزش و پرورش ویژه و عادی چیست؟ در چنین شرایطی نظام آموزش و پرورش وظیفه دارد با استفاده از روش غنی سازی آموزشی و محیطی به نیازهای آموزشی ویژه این قبیل دانش آموزان توجه کند و خدمات آموزشی ویژه (آموزش ترمیمی) و خدمات ویژه (گفتار درمانی و کاردرمانی) و امکانات مناسب دیگر را فراهم کند تا این گونه دانش آموزان قادر شوند تا حدی از برنامه درسی عادی بهره مند گردند و کمبودهای خود را جبران کنند. در چنین شرایطی عوامل ناکامی، دغدغه خاطر از عقب ماندن و شکست تحصیلی به تدریج از بین می رود و زمینه های پیشرفت و شکوفایی آنان فراهم می شود.

شایان ذکر است که به طور معمول هوش افراد در یک جامعه به طور بهنجار توزیع می شود و همان طور که گفته شد کودکان کم توان ذهنی در تمام جوامع دیده می شود و خاص جامعه ما نیست. در ایران در سال های گذشته تلاش شده است برنامه های آموزشی مناسب در مدارس و مراکز ویژۀ دانش آموزان اجرا شود. دانش آموزان کم توان ذهنی، مانند دیگر دانش آموزان، نیازهای آموزشی ویژه دارند و در معرض خطر و احتمال شکست تحصیلی هستند. از این رو، توصیه می شود تا جایی که امکان دارد این گونه دانش آموزان در کلاس های تلفیقی و در دبستان های عادی جایابی آموزشی شوند و تحت آموزش فراگیر قرار گیرند. کلاس های تلفیقی، کلاس هایی هستند که با تعداد کمی از دانش آموزان با نیازهای ویژه در مدرسه عادی تشکیل می شود و فرصت های بسیاری را برای یکپارچه شدن در فعالیت های عادی مدرسه فراهم می کند. به طور معمول در کلاس های تلفیقی، معلمان تلفیقی تدریس می کنند که به طور اختصاصی آموزش دیده اند  و به مسایل کودکان، مانند مسایل عاطفی، تحصیلی و خانوادگی آنها آشنایی دارند.

کودکان کم توان ذهنی چه نیازهایی دارند؟

کودکان کم توان ذهنی بیش از پیش از هر امری انتظارها و نیازهایی دارند که باید خانه و مدرسه به آنها پاسخ مناسب دهد. این انتظارها در فصل چهارم کتاب حاضر مورد بحث واقع شده اند که در اینجا به اختصار به برخی از آنها اشاره می شود:

• انجام مهارت های حرکتی درشت(مانند درست ایستادن و نشستن، دویدن، جهیدن و از نردبان بالا رفتن). به دلیل این که در انجام این گونه مهارت ها، تمام بدن شرکت کمی کند، به آنها مهارت های حرکتی درشت می گویند.
• انجام مهارت های حرکتی ظریف (مانند نخ کردن سوزن، هماهنگی چشم و دست، استفادۀ درست از قیچی)
• انجام مهارت های مراقبت از خود (مانند شستن دست و صورت، مسواک زدن، ناخن گرفتن)
• انجام مهارت های اجتماعی (مانند سلام و احوال پرسی کردن، خود را معرفی کردن، تشکر کردن، عذرخواهی کردن)
• انجام مهارت های زندگی مستقل (مانند استفادۀ درست از جارو دستی یا جارو برقی، شستن لباس، استفادۀ درست از اجاق گاز، استفاده از وسایل رفت و آمد شخصی و عمومی، استفادۀ درست از تلفن)

بدین ترتیب ملاحظه می شود که کودکان کم توان ذهنی، نیازهایی دارند و به طور اخص باید مهارت های اساسی را به طور کامل به آنان آموزش داد. بنابراین ضرورت دارد پیش از ورود به دبستان، برنامه های مهارت آموزی توسط والدین در خان