آغاز زندگی هنری

طاهر توفیق تحصیلات ابتدایی را به رسم آن زمان در مکتب های سنتی با آموختن کتاب آسمانی قرآن، گلستان و بوستان سعدی آغاز کرد. سپس به مدرسه ابتدایی شهر کویه رفت و در همان دوران بود که به سبب خوشنوایی اش، عضو گروه سرود مدرسه شد.

طاهر توفیق در سال 1936 خوانندگی را آغاز کرد و همزمان وارد دوره متوسطه شد اما به دلیل هزینه های بالا تحصیل مجبور به ترک مدرسه شد و برای امرار معاش در شهربانی کویه مشغول به کار شد. از همان اوایل شروع کار هنری اش وسواس زیادی در انتخاب اشعار داشت و به همین دلیل بیشتر، شعر شاعران پرآوازه کورد همچون استاد نالی، حاجی قادر کویی و... را برای خواندن انتخاب می کرد.

سال های محنت بار جنگ جهانی دوم برای استاد طاهر توفیق یادآور دوران پُر رنج و تلخی است که او را از تحصیل و فراگرفتن بیشتر موسیقی در آن دوران محروم ساخت. پس از آن سال های سیاه، راه بغداد را در پیش گرفت. این هنرمند در سال 1945 به بغداد می رود و به واسطه یکی از اقوامش به نام "صمد بنای" در رادیو کردی بغداد استخدام می شود. وی در بغداد 70 ترانه­ را در ازای هر ترانه یک و نیم تا دو دینار اجرا کرده است. اولین مقام طاهر توفیق (له‌ گورێ سۆره‌ گورێ) بوده که همراه با ترانه (کراس زه‌ردێ) اجرا شده است.

در سال 1950 طاهر توفیق چند ترانه را بر روی گرامافون و برای شرکت "چخماقچی" و "بیزافون" اجرا کرده بود. محمد عبدالله هر روز این ترانه ها را در چایخانه اش (لاوان) و به همراه ترانه های دیگری از "کاویس آقا"، "سید علی اصغر کردستانی"، "مریم خان" و خوانندگانی دیگر برای مشتریانش پخش می کرد.

محمد عبدالله سال 1956 محمد به بغداد می رود و دستگاه ضبطی از نوع فیلیپس را خریداری می کند. همان شب اول طاهر توفیق را می بیند و در هتل حکیم و برای اولین بار چند مقام بسیار شنیدنی، از جمله مقام های «یاری خۆم لێ زیزه‌»، «زوڵفت به‌ قه‌دتدا» و «به‌سته‌ی چارۆکی» را ضبط می کنند. طاهر توفیق در راه بازگشت از بغداد از طرف محمد دعوت می شود و ترانه های بدون آهنگ زیبایی را در خانه های "محمود آقای کاک زیاد"، "ملا حویز"، "زکی افندی" و "باغهای کویه" اجرا می کند که توسط محمد همه آنها ضبط می شوند. در سال 1957 و هنگامی که استاد باکوری به کویه برگشت، او نیز در اجرای ترانه ها سهیم بود و با عود و کمانش موجبات زیبایی هرچه بیشتر ترانه ها را فراهم می آورد. تابستان ها که طاهر توفیق به کویه برمی گشت همه­ی بعداز ظهرها به کازینوی "ته‌مته‌مان" می آمد و تا نیمه شب در آنجا می ماند. او صدای "ام کلثوم" و "محمد عبدالوهاب" را بسیار دوست داشت و به خصوص ترانه های "سلو قلبی"، "غنی لی شوی شوی" و "الهوی و الشباب" را بسیار زیبا اجرا می کرد.